Główną różnicą między orzechami laskowymi i orzechami włoskimi jest to, że orzechy laskowe są owocami leszczyny, a orzechy włoskie są jadalnymi nasionami.
Czego źródłem są oba orzechy?

Orzech laskowy

Orzech laskowy jest orzechem leszczyny i dlatego obejmuje dowolne orzechy pochodzące z gatunków z rodzaju Corylus, zwłaszcza orzechy z gatunku Corylus avellana. W zależności od gatunku jest również znany jako orzech krzewiasty. Kolba jest z grubsza kulista do owalnej, ma około 15–25 mm długości i 10–15 mm średnicy, a zewnętrzna włóknista łuska otacza gładką skorupę. Leszczyna jest bardziej wydłużona, ponieważ jest około dwa razy dłuższa niż jej średnica. Dojrzałe orzechy wypadają z łuski, około 7 do 8 miesięcy po zapyleniu. Jądro nasion jest jadalne i używane na surowo lub prażone lub mielone na pastę. Nasiona mają cienką, ciemnobrązową skórkę, którą czasami usuwa się przed gotowaniem.
Są bogate w nienasycone tłuszcze (głównie kwas oleinowy), bogate w magnez, wapń oraz witaminy B i E. Orzechy laskowe są dobre dla twojego serca, pomagają zmniejszyć ryzyko zachorowania na raka oraz pomagają w zdrowiu mięśni, skóry, kości, stawów i trawienia.

Orzech włoski

Orzech jest orzechem dowolnego drzewa z rodzaju Juglans (Family Juglandaceae), szczególnie orzecha perskiego lub angielskiego, Juglans regia.

Technicznie orzech jest ziarnem pestkowca lub pestkowca, a zatem nie jest prawdziwym orzechem botanicznym. Stosuje się go do żywności po przetworzeniu, zaś zielony do marynowanych orzechów włoskich lub po pełnym dojrzewaniu mięsa orzechowego. Mięso orzechowe z czarnego orzecha wschodniego z Juglans nigra jest mniej dostępne na rynku, podobnie jak mięso orzechowe z Juglans cinerea.

Bogate w tłuszcze omega 3, przeciwutleniacze i fitosterole. Orzechy włoskie białko zawierają w dość sporej ilości, ponadto są dobre dla twojego serca, mogą pomóc chronić przed rakiem i pomagają mózgowi w zmniejszaniu depresji i ryzyka chorób związanych z wiekiem, takich jak choroba Alzheimera.